I am a dog.

I am a dog.

เมื่อครั้งยังเรียนอยู่ชั้นประถม ฉันพบว่า นอกจากภาษาม้ง และภาษาไทยแล้ว

บนโลกใบนี้ยังมี ภาษาอังกฤษ อีกหนึ่งภาษาด้วยเช่นกัน

ในชั่วโมงภาษาอังกฤษของวันหนึ่ง คุณครูกำลังสอนเรื่อง ประโยคบอกเล่า

"ประธาน กริยา และกรรมนะนักเรียน เดี๋ยวครูจะเลือกให้บางคนยกตัวอย่างประโยคบอกเล่า"

ด้วยความที่เป็นนักเรียนที่เอาดีทางด้านวิชา เกษตร พละ และ กพอ.

ความรู้ภาษาอังกฤษจึงมีแค่ cat rat and dog.

ประโยคแรกที่คิดเอาไว้ในใจ หากว่านิ้วชี้ของคุณครูจะชี้พุ่งตรงมาที่ฉันคือ

"I am a dog."

คุณครูค่อยๆ เดินมายืนอยู่เบื้องหน้าฉัน พร้อมกับชี้นิ้วเลือกเพื่อนผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

และประโยคที่ไม่อยากได้ยินมากที่สุดในตอนนี้คือ ... "I am a dog."

โดนตัดหน้าซะอย่างนั้น !!! แต่ยังไม่ทันที่จะนึกเรียบเรียงประโยคใหม่ เพื่อเอาตัวรอด

จากนิ้วชี้ของคุณครูได้นั้น ฉับพลัน มีเสียงหัวเราะดังขึ้น

"แกอยากเป็นหมาเหรอ ... ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ"

เสียงหัวเราะ อาจเป็นเพราะด้วยความขบขันตามประสาเด็ก หรือ การเย้ยหยัน ...

ฉันไม่อาจแน่ใจได้ แต่เท่าที่ฉันจำได้คือ ฉันก็ร่วมวงหัวเราะเพื่อนคนนั้นอย่างเนียนๆ ด้วยเช่นกัน

(เลว ... จริงๆ)

วันเวลาล่วงเลยผ่าน ฉันมีน้องหมาในชีวิตอยู่หลายตัว

แต่น้องหมาตัวแรกนั้น ยังคงอยู่ในความทรงจำเสมอ แม้จะลางเลือนเต็มที

คิดไปคิดมา ฉันพบว่า ตอนเป็นเด็ก ฉันอยากจะเป็นหมา จริงๆ 

อยากจะเป็นเพื่อจะได้ไปคุยกับน้องหมาที่บ้าน

อยากรู้ว่า ใช้ชีวิตหมาๆ นี่เป็นอย่างไร สนุกไหม

ภาพเพื่อนคนนั้นลอยผ่านเข้ามาอีกครั้ง จำได้ว่าเขาอายมากๆ 

นั่นคงเป็นเพราะ ฉันกับเสียงหัวเราะเหล่านั้น

ได้ทำลายจินตนาการน้อยๆ ให้หายไป

(ถ่ายภาพต้นหอม โดยพี่บั๊ดดี้ ที่ออฟฟิศ กทม.)