โลกกว้าง

โลกกว้าง

คืนวันศุกร์ที่ผ่านมา ฉันยังนอนกระสับกระส่ายอยู่ที่บ้าน

และคืนนี้ ก็เช่นเดียวกัน ที่ฉันยังคงนอนกระสับกระส่าย

ไม่สามารถบังคับความคิดที่ยังคงวิ่งพล่านให้หยุด และหลับพักผ่อนในคืนนี้

จะมีสิ่งที่แตกต่างออกไป ไม่เหมือนเดิมก็คือ

ฉันกำลังอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่บ้านที่ฉันคุ้นเคย และผูกพันธ์

ก่อนเดินทางจากมา

ฉันคิดว่า ฉันจะพูดลาพ่อกับแม่อย่างไรดี

สุดท้ายแล้ว ก็ได้แค่พูดเพียง "พ่อ...แม่...ไปแล้วนะ"

พร้อมกับยกมือไหว้ เหมือนที่ฉันเคยทำอยู่เสมอ

ขณะเดียวกันนั้น ฉันเห็นเพื่อนร่วมเดินทางกำลังพูดลาพ่อกับแม่ที่เดินทางมาส่ง

พร้อมกับเข้าไปกอดทีละคนอย่างตั้งใจ

สุดท้าย

ฉันได้เรียนรู้ว่า การเดินทางไกลนั้น บางทีก็เพียงเพื่อค้นพบว่า

แม้โลกใบนี้จะกว้างใหญ่ ผู้คนในโลกนี้จะมีจำนวนมากมาย

แต่พื้นที่ ที่อบอุ่นที่สุด คือพื้นที่เล็กๆ ที่เรียกว่า บ้าน

และคนที่สามารถมอบความรักให้ฉันได้มากที่สุดคือ

ใครบางคน ที่อยู่ข้างๆ แค่นั้นเอง

(บนเครื่องสายการบิน Jet Airline ขณะเดินทางไปอินเดีย)