สองนาที สองรูปี

สองนาที สองรูปี

ภายในบ้านพักคนชรา ในเมืองบังกะลอร์

ทันทีที่ฉันเดินเข้ามาในอาคารที่พักสำหรับคนชราชาย

ฉันพบชายชราสองคนกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่

ถัดออกไปเล็กน้อย ชายชราอีกคนหนึ่งกำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดมุ่งหมาย

ฉันเข้าไปนั่งข้างๆ ชายชราผู้ที่กำลังทอดสายตาเหม่อมองอยู่นั้น

และหลังจากเริ่มบทสนทนา ฉันก็รู้ว่า เขาไม่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้

ฉันทำได้แค่เพียง นั่งลงเงียบๆ อยู่ข้างๆ

ก่อนที่ฉันจะไปจากที่นั่น ชายชรานั้นพยายามบอกบางสิ่งบางอย่างกับฉัน

เขาพยายามชูนิ้วมือขึ้นมาสองนิ้ว

หลังจากที่ต้องพยายามทำความเข้าใจ ว่าเขาต้องการสิ่งใดอยู่นาน

ฉันก็สามารถเข้าใจได้ว่า เขาต้องการเงิน สองรูปี

เพื่อจะนำไปโทรศัพท์หาใครสักคนหนึ่ง ที่อยู่ห่างไกล

ระหว่างที่นั่งเงียบๆ อยู่ข้างๆ ชายชรานั้น

ฉันบังเอิญเห็นดวงตาทั้งสองข้างของเขามีน้ำใสๆ คลออยู่

และมันไม่ได้เหม่อมองออกไปภายนอกหน้าต่างเหมือนตอนที่ฉันเห็นเขาครั้งแรก

แต่สายตาคู่นั้นกลับมาจับจ้องที่พวกเรา 

ผู้เป็นแขกแปลกหน้า ที่มาเยือนที่แห่งนี้ ในบ่ายเหงาๆ ของวันนั้น

หลังจากที่ฉันไปจากที่นี่แล้ว

ฉันเดาเอาว่า ชายชราคนนั้นคงจะนำเงินสองรูปีที่ได้ไปนั้น ไปหยอดตู้โทรศัพท์สีเหลืองตู้นั้น

เพื่อจะได้พูดคุยกับใครสักคนที่เขาเฝ้ารออยู่

ตู้โทรศัพท์ ดูเหมือนจะเป็นตัวช่วย ลดระยะทาง

สร้างความใกล้ชิด ทำให้เขาสามารถติดต่อกับ ใครบางคน ได้อย่างสะดวกสบาย

แต่มันจะดีกว่านี้ ถ้า ใครบางคน คนนั้น ที่ชายชราเฝ้ารอ จะมีเวลาสักสองนาที

สองนาทีเพื่อมานั่งข้างๆ แทนที่จะเป็นสองรูปี (หรือหลายรูปีก็ตาม)

(บ้านพักคนชรา เมืองบังกะลอร์ อินเดีย)